جمهوری اسلامی ایران از چند جهت متهم به کشتار و جنایت علیه بشریت می‌باشد. این اتهامات در برخی موارد جنبه مذهبی دارد، و در برخی موارد جنبه سیاسی، و گاهی نیز هر دو. برخی از سیاستمداران همانند محمود احمدی‌نژاد صرفاً متهم به جنایات جنگی هستند، در حالیکه برخی دیگر از مسئولین جمهوری اسلامی ایران برای اتهامات تروریستی تحت تعقیب مراجع قضایی بین‌المللی همانند اینترپل قرار دارند.
بهائیان
جمهوری اسلامی ایران متهم به کشتار و «نسل‌کشی سیستماتیک» اقلیت‌های مذهبی همانند بهائیان می‌باشد
اهل تسنن
با وجود اینکه جمهوری اسلامی ایران رسماً یک حکومت شیعه اثنی‌عشری می‌باشد، اقلیت‌های قومی متعددی هستند که پیرو اهل تسنن بوده‌اند و تابع حکومت مرکزی نبوده‌اند. از کشتار کردهای ایران توسط حکومت مرکزی می‌توان کشتار قارنا را نام برد. شکنجه و کشتار کردهای ایران تا به امروز توسط جمهوری اسلامی ادامه دارد.
جمهوری اسلامی ایران همچنین متهم به ترور و کشتار مخالفین اقلیت کرد در خارج از ایران بوده است. مهمترین نمونه از این اقدامات را می‌توان ترور میکونوس دانست که در آن رهبران اقلیت‌های کرد در آلمان کشته شدند
یهودیان
انفجار مرکز همیاری یهودیان در آرژانتین، واقعه‌ای تروریستی در ۱۸ ژوئیه ۱۹۹۴ برابر با ۲۷ تیر ۱۳۷۳ بود که در جریان آن ۸۵ نفر از شهروندان یهودی‌تبار آرژانتینی جان خود را از دست دادند و بیش از دویست نفر زخمی شدند. برای رسیدگی به این پرونده، تاکنون بیش از یک هزار و دویست نفر برای ادای شهادت در مورد این پرونده به دادگاه احضار شده‌اند. دولت آرژانتین تا کنون ۳ بار جمهوری اسلامی ایران را به دست داشتن در انفجار متهم کرده‌است.دولت آرژانتین مدعی است که دستور و نقشه ضربه زدن به بزرگ‌ترین مرکز اقلیت یهودی در آمریکای لاتین در تهران کشیده شد و مسئولیت اجرای طرح عملیات به ستاد ویژه عملیات حزب‌الله لبنان که به گروه شبه نظامی حزب‌الله لبنان وابسته‌است سپرده شد.مقامات ایرانی مدعی هستند که تاکنون هیچ مدرکی علیه دخالت جمهوری اسلامی ایران در این خصوص ارائه نشده و با فاسد خواندن سیستم قضایی آرژانتین، موضوع را توطئه‌ای سیاسی تلقی می‌کنند. از جمله مشکلات این پرونده این است که شخص انتحاری مورد ادعا تاکنون شناسایی نشده‌است.با اینحال برخی مقامات جمهوری اسلامی ایران مثل احمد وحیدی و دیگران به جرم «کشتار»و «جنایت علیه بشریت»هم اکنون تحت تعقیب اینترپل قرار دارند
کشتار مخالفان سیاسی
جمهوری اسلامی ایران در دهه ۸۰ میلادی اقدام به کشتار مخالفان سیاسی خود در زندان‌ها نمود. در این میان کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ از همه شناخته‌شده‌تر است. دیدبان حقوق بشر از این واقعه با نام «کشتار زندان سال ۶۷» یاد می‌کند.
کشتارهای دیگری نیز مانند ترور عبدالرحمن قاسملو رهبر حزب دموکرات ایران قتل بختیار، بیژن فاضلی فرزند رضا فاضلی، فریدون فرخزاد برادر فروغ فرخزاد به ایران نسبت داده شده‌است.
قتل نزدیک به ده مخالف سیاسی(در بعضی روایت‌های و انتصاب‌ها تا ۸۰ نفر) در دهه هشتاد خورشیدی توسط وزارت اطلاعات که به نام قتل‌های زنجیره‌ای معروف گردید نیز قابل ذکر است.
شکنجه و اتهامات تجاوز جنسی در زندان‌های ایران
تجاوز جنسی به زندانیان در جمهوری اسلامی ایران یکی از اقسام شکنجه دولتی در ایران عنوان گردیده. حوادثی چون شکنجه معترضان به نتایج اعلام شده انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)همواره مورد اعتراض شدید سازمان‌های حقوق بشر بوده است.
در این زمینه، پیام اخوان، کارشناس جنایات جنگی سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۰۹ محاکمه جمهوری اسلامی ایران بخاطر نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت در دادگاه بین‌المللی دیوان عدالت در هلند را خواستار شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر